بالاخره بهش رسیدم همون پذیرشی که خودمو واسش می دریدم

تو آینه آسانسور به خودم خیره شدم. دلم برای خودم سوخت. شکسته و پیر شدم. 

و اهمیت نمیدم . دیگه به هیچی اهمیت نمیدم. 

یکم استرس بیخود دارم ولی در مجموع نگران نیستم. توضیحش سخته. اون استرس به هورمونام مربوطه. و آرامشم از بینشم میاد. از سن و سالم. از پذیرشم.

I wanna thank me for, for never quittin

حس خوبی به اقویی که خیلی اسم‌های خوبی میتونه داشته باشه ولی برای نام‌گذاری خیلی زوده

بالاخره بهش رسیدم همون پذیرشی که خودمو واسش می دریدم